عناصر یا ارکان خبر

عناصر یا ارکان خبر

اگر ارزشهای خبری به اخبار شکل می‌دهند، «عناصر خبری » اخبار رابه نمایش می‌گذارند.
هراندازه که عناصر خبری کامل تر باشند قیافه خبر ا ز نظر اطلاعاتی که با ید به مخاطب بدهد جذاب تر خواهد بود. عنصر‌هایی تشکیل دهنده عناصرخبر،که در ادبیات دروزنامه نگاری مغرب زمین به آنها 5W,S&H می‌گویند، به شرح زیر هستند:
- (Who) چه کسی (که)؟
- (What) چه چیزی (چه)؟
- (Where) کجا؟
- (When) چه وقت (کی) ؟
- (Why) چرا ؟
- (How) چطور (چگونه) ؟
خبرنگار کارآزموده هر گاه که می‌خواهد رویدادهای را به خبر تبدیل کند، تلاش می‌کند تا هر شش عنصر فوق را در گزارش خود لحاظ کند. در نظر گرفتن این عناصر به غنای خبر می‌افزاید و تصویر جامعی از رویداد به خواننده منتقل می‌کند و در واقع خبرنگار برای آنکه خبر جامعی ارائه دهد، در برابر هر رویداد این شش پرسش را، برای تکمیل خبر از دیگران می‌پرسد تا خبری کامل و بی نقص تهیه کند.

در واقع بین عناصر خبری و ارزشهای خبری رابطه‌ای مستقیم وجود دارد:
چه کسی     ----> شهرت
چه چیزی     ---->  دربرگیری و شگفتی و فراوانی
کجا            ---->  مجاورت
چه وقت       ---->  تازگی
و همانطور که می‌دانید دو عنصر چرا و چطور، ارزش تحلیلی- توصیفی دارند زیرا که خواننده نمی‌داند که رویداد چرا و چطور به تحقق پیوسته است.
پس می‌توان گفت که این نکته، امری طبیعی است که روزنامه نگاران تلاش می‌کنند تا از عناصر مناسب خبری برای جذب خواننده استفاده کنند و لذا این عناصر مناسب را در تیترها و آغاز خبرها به کار می‌برند و به قولی خرج می‌کنند. عنصر مهمی که روزنامه نگاران به تشخیص خود از میان عناصر خبری انتخاب می‌کنند و در آغاز خبر («لید» خبر که به آن خواهیم پرداخت) به کار می‌گیرند تا خواننده را به خواندن خبر ترغیب کنند، عنصر جذاب (Feature ) نامیده می‌شود البته عنصر جذاب الزماً مهمترین عنصر خبر نیست و در همین جا باید این توضیح رانیز اضافه کرد، که در متون اصلی انگلیسی نباید Feature یا عنصر جذاب را با Feature Story (مطلب اطلاع رسان و سرگرم کننده) اشتباه گرفت. به این نوع مطالب، مطلب مورد علاقة انسانها (Human intrest Story) هم گفته می‌شود.
شَمّ حرفه‌ای برای انتخاب عنصر جذاب و کاربری آن در نخستین پاراگراف خبر (لید) اهمیت شایان توجهی دارد، هرچند که روزنامه نگاران در بسیاری از مواقع صرفاًٌ از یک عنصر خبری در پاراگراف اول خبر استفاده نمی‌کنند و اکثراً آمیزه‌ای از این عناصر را به کار می‌گیرند. به این سه جمله دقت کنید:
1.    وزیر امور خارجه عازم دهلی نو شد؛
2. وزیر امور خارجه امروز عازم دهلی نو شد؛
3. وزیر امور خارجه امروز برای مذاکره در مورد بحران کشمیر عازم دهلی نو شد.
- در جمله نخست فقط از دو عنصر: «چه کسی ؟» و «کجا ؟» استفاده شده است؛
- جملة دوم از سه عنصر «چه کسی؟»، «چه وقت؟» و «کجا؟» برخوردار است؛
- جملة سوم حاوی عناصر: «چه کسی؟»، «چه وقت؟»، «کجا؟» و «چه چیزی؟» است.
روزنامه نگاران کارکشته در برخورد با عناصر خبری و انتخاب عنصر یا عناصر جذاب در حقیقت بهترین زاویه ورود به موضوع را برمی گزینند. اما پیش ازآنکه عنصر جذاب انتخاب شوند، باید برای هریک از این عناصر که اندامهای خبر را تشکیل می‌دهند، دقیق ترین، روشن ترین، و جامع‌ترین اطلاعات را فراهم ساخت؛ در واقع باید گفت که این سه صفت، (دقیق، روشن و جامع) اساسی‌ترین صفات مفاهیم خبر نویسی را تشکیل می‌دهند و هر روزنامه نگاری باید همه سعی خود را به کار گیرد تا هر شش عنصر خبر او رنگ سه مضمون نامبرده را داشته باشند. به این ترتیب می‌توان برای هر یک از این عناصر زیر مجموعه‌هایی قائل شد و به تدوین و تأمین آنها برای مخاطبان پرداخت:
چه کسی (که)؟:
هرگاه خبری تهیه می‌کنیم، باید عوامل درگیر در ماجرای آن خبر، و در اینجا به طور اخص، آدم و یا آدمهای ماجرا که در پیدایش و وقوع رویداد نقش داشته اند، دقیقاً بشناسیم و آنان را در خبر خود معرفی کنیم.
اطلاعاتی نظیر: نام، نام خانوادگی، سن، شغل، موقعیت و... می‌توانند برای تکمیل اطلاعات یا داده‌های ضروری در مورد خالق و یا خالقان ماجرا نقشی کلیدی و اساسی ایفا کنند.
باید این نکته را در نظر داشت که تنها در صورتی می‌توان از نام و نام خانودگی یک فرد در آغاز خبر استفاده کرد که ذکر نام و نام خانوادگی آن فرد با تداعی چهرة او در ذهن مخاطب توام و همراه باشد، یعنی فرد باید حتماً آنقدر معروف باشد که قیافه‌‌اش برای همگان آشنا باشد و نیازی به ذکر سمت و شغل او نباشد. اما در مواردی که فرد دارای شهرت چندانی نیست به جای نام و نام خانوادگی او ابتدا باید سمت او را درآغاز خبر ارائه کرد و سپس به معرفی خود او به لحاظ اسم و نام خانوادگی پرداخت. این توصیه باید به ویژه در نخستین پارگراف خبر به کار بسته شود.
چه چیزی (چه)؟
این عنصر عمدتاً بر ماهیت رویدادی که قرار است به خبر تبدیل شود، متمرکز است این عنصر و عنصر پیشین (که) معمولاً از مهمترین عناصر خبری هستند.
روزنامه نگاران در مواردی که عنصر چه چیزی از ویژگیهای فراوانی و دربرگیری برخوردار است از آن به عنوان عنصر جذاب خبر استفاده می‌کنند و آن را در پاراگراف اول خبر ارائه می‌کنند.
کجا ؟
هر رودیدادی از وجه مکانی برای خود یک محل وقوع دارد. عنصر کجا از آنجا که محل رویداد را مشخص می‌سازد از اهمیت برخوردار است و همان گونه که در فصل ارزشهای خبری بیان شد عنصر کجا از لحاظ مجاورت در دو شکل جغرافیایی و معنوی بروز می‌کند.
اطلاعات مربوط به عنصر کجا، به ویژه اگر این عنصر شناخته شده نباشد، باید به طرزی تفصیلی تر ارائه شوند؛ مثلاً اگر محل رویداد در کشور کوچک و گمنام «بنین» است باید به مخاطب توضیحاتی در مورد موقعیت جغرافیایی آن ارائه شود.
چه وقت (کی) ؟
حتماً این نکته را به خاطر بسپارید که اگر رویداد مورد نظر شما تازه است و از ارزش خبری تازگی برخوردار است باید زمان رویداد را در پاراگراف اول به خواننده اعلام کنید. به طوری کلی رویدادهای را نباید بدون زمان ارائه کرد، خواننده باید از زمان وقوع رویداد (گذشته، حال وآینده) اطلاع داشته باشد.
چرا ؟ و چطور ؟
عناصر خبری چرا؟ چطور؟جنبه‌های تحلیلی و توصیفی رویدادها را تبیین می‌کنند. این دو عنصر در بسیاری از مواقع با دیدگاههای شخصی خبرنگار- خواسته و ناخواسته- آمیخته می‌شوند و همه آنچه دربارة بیطرفی خبری، عینی گرایی و پرهیز از جانبداری خبری گفته می‌شود از همین دو عنصر سرچشمه می‌گیرند.
چرا یک تصادف رخ داده است؟ ممکن است که یک روزنامه نگار سرعت راننده را دلیل تصادف ذکر کند، و دیگری فقدان علائم راهنمایی و رانندگی تکیه کند، و روزنامه نگار دیگری بر نقص فنی اتومبیل نظیر عیب ترمز، و روزنامه نگار چهارم بر حواس پرتی راننده...حال آنکه این تصادف که در جهان واقعی رخ داده است ممکن است به همة دلایل فوق و یا بدون هیچیک از این دلایل رخ داده باشد.
ممکن است روزنامه نگار از چگونگی و نحوة بروز یک رویداد خبر داشته باشد اما از چرای آن چیزی نداند و یا به عکس از «چرا»ی اتفاق مطلع باشد اما از چگونگی وقوع آن بی خبر باشد در این موارد روزنامه نگاران مجرب و ورزیده تلاش می‌کنند تا جامع‌ترین اطلاعات را در مورد تک تک عناصر خبری به دست آورند و بهترین و جذابترین این اطلاعات را در پاراگراف نخستین خبر و یا در تیترآن به کار بگیرند، تا خواننده را به خواندن خبر ترغیب کنند.
یادآوری این نکته ضرورت دارد که باید از عناصر چرا و چگونه عمدتاً در گزارشها و خبرهای تحلیلی و توصیفی استفاده شود ضمن آنکه عینیت و بیطرفی نیز باید هماره راهنما وسرمشق کار قرار داشته باشند روزنامه نگار باید به سان یک پیک یا پیام رسان، اصل رویداد را به روزنامه وخوانندگان آن منتقل سازد. در فصلهای آینده، باز هم به عناصر خبری خواهیم پرداخت. زیرا که این عناصر هنوز از جنبه کاربردی قابل ارزیابی و بررسی هستند به ویژه وقتی که به مبحث لید برسیم، می‌بینیم که چگونه این عناصر می‌توانند، همانند تله‌هایی نامرئی، خواننده را به میدان خبر بکشانند و خاکریز توجه او را با یک یورش، فتح کنند ! در فصل مربوط به "لید" خواهیم دید که چگونه این عناصر قادرند انواع گوناگونی از لیدها را برای خبرنویس بیافرینند.

o    
1393.04.24
معنا و مفهوم و کاربرد گزارش: گزارش از دیدگاه کلی گزارش در لغت به معنی تفسیر قضیه، شرح و تفصیل خبر یا کاری که انجام یافته و از دیدگاه دستور زبان فارسی از گزار + -ِش تشکیل شده است در واقع گزارش "اسم مصدر" است.
در تعریف گزارش می‌توان گفت به هر نوع انتقال اطلاعاتی که بر پایه‌ی موازین علمی از منابع موفق و موثق تحصیل گردیده و طبق اصول و ضوابطی ویژه تنظیم و جمع آوری شده باشد و به فرد یا افرادی مشخص به منظور حصول اطلاع و یا اتخاذ تصمیم ارائه گردد.
گزارش از دیدگاه مدیریت: فلسفه گزارش در سازمان و اداره امور به دور از فلسفه کلی آن نیست و همان گونه که آورده شد. ارائه گزارش برای ارتباط‌های اداری است که از نوع ارتباط عمودی و پایین سازمان به بالای سازمان در جریان قرار می‌گیرد.
معمولاً گزارش کر اطلاعات حاصل شده را به مانند یک تصویر یا یک فیلم از جریان یک امر بدون دخل و تصور ذهنی در آن می‌باید ارائه دهد.
گزارش‌های اداری یکی از رایج‌ترین گونه‌های گزارش است شاید به توان گفت که از قدیمی‌ترین آنها است چرا که؛ حتی قبل از شکل گیری اداره امور به صورت سازمان رسمی گزارش دهی و گزارش گیری مبنای تصمیم گیری‌های مهم بوده است.
دقت شود که در هنگام نگارش یک جمله زمان‌های آن با هم دیگر یکی باشد به طور مثال اول می‌باید این کار را انجام دهد. او می‌بایست این کار را انجام دهد.
پرانتز علامت اختصاری و عدد هستند و بعضی از واژه‌ها اما میان خط فاصله - -  معمولاً جمله می‌آید که جمله معترضه می‌گویند
کاربرد گزارش
همان طور که قبلاً نیز گفته شد بهره گیری از اطلاعات زیر بنا و پایه برای مدیران و مسئولان و همچنین انجام امور عمومی اداری اقتصادی اجتماعی قضایی و ... در گزارش خود را نشان می‌دهد گزارش پایه و اساس تصمیم گیری به هنگام رفع مشکلات و معضلات اجتماعی و ارائه خدمات مورد نیاز جامعه است.
کاربرد گزارش در سازمان
گزارش دهی و گزارش دهی در اداره امور از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است؛ زیرا از طریق مبادله گزارش است که اطلاعات به عنوان وسیله و ابزار اولیه براساس تصمیم گیری در اختیار مدیران در سطوح مختلف قرار می‌گیرد؛ که به شرح زیر یاد آوری خواهد شد.
مهمترین کاربردهای گزارش
1.    استفاده از گزارش در امر برنامه ریزی سازمان دهی و هماهنگی
2.    اطلاع مدیر از اجرای درست دستورات(کنترل)
3.    آگاهی از وظایف و فعالیت‌های واقع‌های تحت سرپرستی(هدایت)
4.    آگاهی از پیشرفت فعالیت‌ها و مراحل عملیات(رهبری)
5.    آگاهی از روشهای انجام کار
6.    آگاهی از کمال یا نقص فرمان‌های اداری
7.    اطلاع از وقوع مشکلات احتمالی یا مسائل بازدارنده
8.    حصول اطمینان از ابلاغ مصوبات و مقررات
9.    ارزیابی تواناهای مجموعه‌ی تحت سرپرستی
10.    آشنایی مدیران به امور فنی در سازمان
11.    استفاده از گزارش به عنوان مدرک یا وسیله رساندن خبر به آیندگان
کاربرد گزارش در اجتماع
بدون شک پیشرفت‌های کنونی جامعه که ناشی از گسترش دانش بشری است یک سلسله روابط و نتایج نظام پیچیده‌ای را به دنبال دارد که کم و بیش در جوامع گوناگون به شکل‌های مختلف نمایان می‌گردد
برای رفع مشکلات و تنگ ناها قبل از هر چیز باید اقدام به شناسای آنها نمود سپس به دنبال راه علاج و درمان بودبه این منظور شناسایی و تحصیل اطلاعات لازم کارشناسان و محققان را به همراه دارد.
کاربرد این گونه گزارش‌ها را در اجتماع می‌توان به قرار زیر فهرست نمود:

1. شناخت تنگناها و نارسی‌های حل اجتماعی و چاره
2.  استفاده از گزارش در امور برنامه ریزی‌های اجتماعی و اقتصادی
3. شناخت ویژگی‌های جامعه و آداب و رسوم انها
4. شناخت نیازهای جامعه به منظور انجام آنها در جهت رفاه نسبی
5. شناخت انتظارات مردم از دستگاه‌های دولت و تنظیم برنامه برای برآوردن خواسته‌های بحق آنها

1393.04.31

ارکان گزارش

ارکان گزارش‌های اداری و فنی در حال عمومی عبارتند از
عناوین
منظور از عناوین گزارش ذکر مطالبی در ابتدا و آغاز کار است که معرف و شناسنامه گزارش می‌باشد این قسمت مانند نامه‌های اداری نمایش گر گیرنده تهیه کننده و موضوع بوده که با افزودن ابعاد دیگری چون زمان و مکان تهیه در امر گزارش نویسی و در قالب واژه‌های اختصاصی مانند "به، از، موضوع، زمان و مکان"
به: سازمان آموزش و پرورش
از: دانشگاه علمی کاربردی
موضوع: درخواست ریز نمرات
زمان:
مکان:
نامه‌های اداری به دو صورت می‌باشد:
•    سازمان به سازمان
•    شخصی کلی
رئیس محترم دانشکده ادبیات علوم انسانی(ریاست زمانی به کار می‌رود که اسم فرد را ندانیم)
جناب آقای دکتر ...
با سلام و نهایت ادب و احترام

زمانی از کلمات از و به استفاده می‌کنیم که سازمان به سازمان باشد

عنوان
منظور از گیرنده گزارش شخص و مقام سازمانی گروهی خاص، سازمان و واحد معینی است که گزارش به آن خطاب می‌گردد و با کلمه "به" مشخص می‌گردد.
اگر قرار باشد عنوان به را برای شخصی بیاوریم لازم است در ابتدا عنوان و پست آن و سپس اسم شخص ذکر گردد.

عنوان گزارش دهنده
عنوان گزارش دهنده شخص مقام سازمانی، سازمان یا واحدی است که گزارش تهیه و به آن ارائه می‌نماید و با کلمه از بیان می‌گردد.
عنوان موضوع:
منظور از موضوع عبارت کوتاه و روشنی است که بیان کننده محتوای گزارش است و با کلمه موضوع مشخص می‌گردد. موضوع در نامه‌های شخصی در داخل متن اما در نامه‌های سازمان به سازمان جزء عناوین می‌باشد.
عناوین زمان و مکان:
بیان زمان و مکان در گزارش امری اجتناب ناپذیر است، ممکن است زمان و مکان به عنوان سرفصل مشترک عنوان گردد.
در برخی از موارد بعد از موضوع "هدف" نیز می‌آید.
به طور مثال:
از: کلانتری
به: دادگستری
زمان: چهارشنبه دوم خرداد 1381(در زمانی که کلانتری است ساعت نیز باید بیان شود.)

متن گزارش: در هر متن گزارش فنی و اداری قسمت‌های زیر مهم است:
1.    مقدمه
2.    اصل موضوع
3.    تجزیه و تحلیل
4.    استنتاج و نتیجه گیری
5.    اختتام و در صورت لزوم توجیه پیشنهادات

امضای گزارش:
گزارش با امضای پایان گزارش تایید می‌گردد امضای گزارش یکی از ارکان اصلی گزارش است، توجه داشته باشید در پایان گزارش ابتدا نام گزارش دهنده و سپس سمت و مقام آن عنوان می‌گردد.
محمد سعید رضایی
مدیر کل سنجش
امضا

مستدعی است (خواهشمند است)

مراحل تهیه گزارش

مرحله اول آمادگی و آماده شدن برای تهیه گزاش مرحله دوم جمع آوری اطلاعات مرحله سوم تنظیم اطلاعات مرحله چهارم تجزیه، تحلیل و نتیجه گیری مرحله پنجم تنظیم و نگارش گزارش
برای مرحله اول (آمادگی) به مراحل زیر توجه فرمایید:
1.    تعیین هدف:
1.1.    تعیین هدف و رسالت
1.2.     بازشناسی هدف
2.    تنظیم برنامه
2.1.    برنامه اولیه و کلی
2.2.    برنامه جمع آوری و تنظیم اطلاعات
2.3.    برنامه تجزیه و تحلیل اطلاعات
2.4.    برنامه نگارش
3.    انتخاب شکل و چهارچوب گزارش
3.1.    بررسی شکل‌های مختلف
3.2.    انتخاب شکل مناسب برای گزارش
4.    هماهنگی نهایی
4.1.    تبادل نظر، توافق و هماهنگی با مقام دستور دهنده گزارش
مرحله دوم روش‌های جمع آوری اطلاعات:
مهمترین روشهای جمع آوری اطلعات عبارتند از:
1.    مشاهده :در جمع آوری جمع اوری اطلاعات به روش مشاهنده
1.1.1.    مشاهده سطحی و گاه مشاهده دقیق و عمقی است
1.1.2.    گاه مشاهده مستقیم و گاه غیر مستقیم صورت می‌گیرد.
1.1.3.    مشاهده بدون برنامه و مشاهده با برنامه
2.    مطالعه: موارد زیر مهم است.
2.1.1.    مطالعه اولیه وضع موجود
2.1.2.    تنظیم برنامه برای مطالعه
2.1.3.    یادداشت برداری و مستند سازی
3.    مصاحبه
3.1.    مصاحبه کننده و خصوصیاات او
3.2.    مصاحبه شونده و شرایط او
3.3.    مصاحبه و زمان مصاحبه
تنظیمی اطلاعات جمع اوری شده
1.    طبقه بندی و رده بندی(اطلاعات جمع آوری شده براساس طبقه بندی )
2.    ترخیص و تلخیص در لغت به معنی رخصت دادن مرخص کردن و در اصطلاح منظور کلی آن است که خالص کردن اطلاعات جمع آوری شده و کنار گزاشتن موارد اضافات و رسیدن به اطلاعات اصلی که با تلخیص جمع می‌شود.
3.    تبدیل: گزارش‌ها در آمار و ارقام تبدیل به
3.1.    جدول
3.2.    نمودار
3.3.    ...
4.    پروردان و تلفیق:
4.1.    وفق دادن مطالب(ارتباط مطالب)
4.2.    تنظیم منطقی
5.   
مرحله چهارم تجزیه و تحلیل در این قسمت موارد زیر خلاصه شده است.
1.    مطالعه دقیق تمامی اطلاعات جمع اوری شده
2.    تجزیه هر طبقه از اطلاعات
3.    یادداشت نمودن عنوان هر یک از اجزاء براساس اولویت
4.    تحلیل ذهنی و کشف رابطه علیت درباره هر جزء
5.    شناخت هر یک از اجزاء
6.    شناسایی نارسایی و مشکلات هر یک از اجزا
7.    یادداشت نارسایی‌ها و مشکلات و مسائل
8.    تفکر در جهت پیدا نمودن راه حل مشکل
9.    تنظیم فهرست مشکلات همراه با راه حل‌های آنها
10.    تبدل نظر با صاحب نظرها
11.    اصلاح فهرست‌ها پس از دریافت صاحب نظران
12.    نهایی نمودن فهرست‌ها براساس اولویت
نوع دوست(نوعدوست)
برخواستن(برخاستن)
متن گزارش
امضا
گیرندگان گزارش
پیوست‌ها
نامه اداری
اصول مهم در نامه‌های اداری:
1.    "استحضار می‌رساند" به مافوق
2.    "اطلاع می‌رساند"  هم سطح و پایین
4.    احتراماً نوشته شود با سلام و نهایت ادب و احترام
5.    اقدامات لازم مبذول فرمایند (با اقدامات فوق موافق گردد. دستورات لازم را صادر فرمایند)
6.    مدارک ذیل ضمیمه می‌باشد: مدارک زیر پیوست می‌باشد.
7.    به پیوست ایفاد می‌گردد: به پیوست تقدیم می‌گردد.
8.    عطف نامه: در پاسخ به نامه، بازگشت به نامه
9.    زمانی از پیرو استفاده می‌کنیم که جهت پیگیری نامه‌ای که از پیش فرستاده شده است به عبارت اخری جواب نامه را نگرفته ایم و دوباره جهت دریافت پاسخ می‌زنیم
10.    استدعا دارم: خواهشمند است (از روی احترام تقاضا دارم)
11.    به جای مدارک مذبور: به جای مدارک یاد شده
12.    شرح ذیل درج شده است: به شرح زیر ثبت گردیده است
13.    هر اقدامی توسط رئیس: از سوی، از جانب
14.    بدیهی است: آشکار و واضح است، پر واضح است
15.    قبلاً از همکاری شما سپاس گذارم: پیشاپیش از همکاریشما سپاس گزارم
16.    به جای با اظهار امتنال: با کمال سپاس و تقدیر فراوان
17.    تصمیم مقتضی اتخاذ فرمایید: تصمیم شایسته لحاظ فرمایید.
18.    به تقاضاهای اقدام مقضی : با تقاضاهای، دستورات لازم را لحاظ فرمایید.

تاسیس خبر گزاری‌های بین المللی

تحول دوم قرن 19 تاسیس نمایندگی‌های خبری بین المللی است. خبر گزاری‌ها با جمع آوری و انتشار خبر و دیگر اطلاعات در گستره‌های بسیار پهناور سر وکار داشتند. آنها پس از یک دوره رقابت در این کار سر انجام در تقسیم جهان به حوزه‌های عملیاتی اختصاصی به توافق رسیدند.
چنانکه یک نظام چند جانبه شبکه‌های ارتباطی به وجود آوردند که از نظر وسعت به گونه موثری جهانی بود. خبر گزاری‌ها از نزدیک با مطبوعات کار کرده و اطلاعاتی که قابل چاپ وانتشار برای مخاطبان بیشمار بود، فراهم می‌آوردند. بدین ترتیب خبرگزاری‌ها به شبکه‌های ارتباطی که از طریق چاپ (و بعدا رادیو وتلویزیون) به بخش مهم و در حال رشدی از جمعیت می‌رسیدند، متصل بودند.
به لطف معاهده " هم پیمانی خبرگزاری‌ها " در سال 1869 رویتر مناطق امپراتوری بریتانیا و خاور دور؛ آواس امپراتوری فرانسه، ایتالیا، اسپانیا و پرتغال و ولف درمناطق آلمان، اتریش، اسکاندیناوی و روسیه را بدست آورد.
کارتل خبر گزاری‌های سه گانه تا آغاز جنگ جهانی اول برجمع آوری و انتشار بین المللی خبر مسلط بود.
به واسطه توسعه دو خبرگزاری آمریکایی آسوشیتدپرس و یونایتد پرس از زمان جنگ دوم جهانی تاکنون، چهار خبرگزاری عمده رویترز، آسوشیتدپرس، یونایتد پرس( آسوسیشن) اینتر نشنال و آژانس فرانس پرس موقعیت مسلط خود را در نظام بین المللی جمع آوری و انتشار اخبار واطلاعات دیگر حفظ کرده و به صورت بازیگران اصلی نظم جهانی اطلاعات باقی مانده اند.
به همت یونسکو تقاضای همه جانبه برای سازماندهی مجدد نظم جهانی اطلاعات و ارتباطات شکل گرفته است که با مقاومت شدید گروه‌های ذی نفع غربی مواجه شد و به دنبال آن ایالات متحده و بریتانیا از عضویت یونسکو بیرون آمدند.