معماری‌های ASP.NET

۱. معماری پیازی (Onion Architecture)

• معماری پیازی شکلی از معماری نرم‌افزاریه که میگه وابستگی‌ها باید به مرکز باشن، نه به بیرون.

• مرکز معماری پیازی، هسته‌ی دامنه (Domain Core) هست:

  • این شامل مدل‌های دامنه (Entities) و منطق کسب‌وکار (Domain Services) است.

• هر چیزی مثل پایگاه داده، UI، API، فایل سیستم و... باید به این مرکز وابسته باشن، نه برعکس.

• لایه‌ها، مثل لایه‌های یک پیاز، دور این هسته چیده شده‌اند.

۲. معماری تمیز (Clean Architecture)

• خیلی شبیه به معماری پیازیه! ایده اصلی اینه که:

  • وابستگی‌ها همیشه باید به سمت داخل باشن.

  • مرکز شامل Use Caseها و Entities هست.

  • UI، دیتابیس و سرویس‌های خارجی در بیرون قرار دارن و با لایه‌های داخلی ارتباط برقرار می‌کنن بدون اینکه بهشون وابستگی ایجاد کنن.

۳. معماری سه لایه (Three-layer Architecture)

• یک مدل کلاسیک‌تر:

  • Presentation Layer (لایه نمایش / UI)

  • Business Logic Layer (BLL) (لایه منطق کسب‌وکار)

  • Data Access Layer (DAL) (لایه دسترسی به داده)

• این معماری ساده‌تره و بیشتر برای اپلیکیشن‌های کوچیک یا سنتی استفاده شده.

۴. DAnT در ESB (DAnT: Data, Application, Transport)

DAnT یک مدل مرجع در معماری ESB هست که میگه در یک معماری Service Bus باید سه نوع لایه داشته باشیم:

• D (Data Layer): مدیریت داده‌ها (مدل داده، انتقال داده، مپینگ و ...)

• A (Application Layer): منطق برنامه‌ها (اجرای سرویس‌ها، فرآیندهای کاری، اورکستریشن)

• T (Transport Layer): انتقال اطلاعات (Messaging, Protocols, Routing)

۵. چطور در ESB دانت، معماری پیازی یا تمیز سه لایه اعمال میشه؟

• Data Layer (D) = لایه‌ی نزدیک به منابع داده، ولی در پیاز بیرونیه (چون فقط داده رو جابجا می‌کنه).

• Application Layer (A) = وسط پیاز قرار می‌گیره، چون منطق کسب‌وکار رو اجرا می‌کنه.

• Transport Layer (T) = کاملاً بیرونی، فقط پیام‌رسانیه.

تو معماری پیازی یا تمیز، ما میخوایم:

• هسته‌ی دامنه (Domain Core) = Use Cases و Entities در مرکز باشن.

• Application Services = در لایه‌ی میانی باشن.

• Adapters (مثل Transport و Data Access) = در بیرون‌ترین لایه باشن.